De sleutel

Een fusie is een bijzonder proces. Ik doel natuurlijk op de fusie met de Athenaeumbibliotheek. Heel lang is het een vergadertraject waarin de mogelijkheden worden verkend. Dat gaat geleidelijk over in een volgend vergadertraject waarin er concreter gesproken wordt over de noodzakelijke documenten die opgemaakt moeten worden, zoals een sociaal plan voor de medewerkers, een bruikleenovereenkomst voor de collectie, een begroting. Het is een traject waarin veel zorgvuldigheid vereist is van beide kanten. Zorgvuldigheid en vertrouwen. Dan een mijlpaal, het zetten van de handtekeningen. Iedereen wordt gefeliciteerd met het resultaat.
En daarna is er contact met de medewerkers. Het doet me een beetje denken aan een gearrangeerd huwelijk waarin de beide ouders eerst uitgebreid met elkaar de voorwaarden bespreken en daarna degenen die het betreft elkaar mogen ontmoeten. Vanuit onze optiek een huwelijk dat gedoemd is te mislukken, maar ook gearrangeerde huwelijken kunnen heel succesvol of beter gezegd liefdevol zijn, zoals niet gearrangeerde huwelijken ook kunnen mislopen.

Inmiddels zitten we in de fase van de toenaderingspogingen tussen medewerkers van de Athenaeumbibliotheek en die van de Openbare bibliotheek. Deze fase stemt mij positief omdat ik merk dat iedereen de wens heeft om er voor te gaan. Medewerkers van de Openbare bibliotheek hebben een rondleiding gehad door het gebouw en de tentoonstelling in het Klooster en de eerste contacten over het afstemmen van bijvoorbeeld digitale collecties vindt al plaats. Medewerkers vinden elkaar dus op uiteenlopende onderwerpen.

Gisteren was ik de hele dag in ’t Klooster voor besprekingen in de Kloosterzaal. Ik realiseerde mij plotseling dat ik drie jaar eerder in diezelfde zaal had gezeten voor een project waarbij een groep Saxionstudenten onderzoek had gedaan voor Archief Eemland in Amersfoort, mijn vorige werkplek. Toen kon ik niet bevroeden dat ik drie jaar later mezelf directeur van de Athenaeumbibliotheek zou mogen noemen. De teamleider, Annek Dolje, moet dit aangevoeld hebben, want op het eind van die lange vergaderdag overhandigde ze mij de sleutel van het gebouw (nadat ik mijn handtekening had gezet). Een bijzonder moment!

Alice van Diepen
directeur